Μια εικόνα ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες, που καταφέρνει να αιχμαλωτίσει τη σκέψη, αναγκάζοντάς την να ακινητοποιηθεί στον χρόνο, μακριά απ΄ όλες τις υπόλοιπες “πομπώδεις” διαστρεβλώσεις του καιρού μας.
Ένα παιδί αγωνιά, προσπαθεί, αφήνεται να κριθεί μέσα σε λίγα λεπτά, έρχεται αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό στη σκηνή.
Παράλληλα, αναγνωρίζει κανείς, πως δεν ήταν εντελώς μόνος.
Προηγήθηκε το πέρασμα από ένα σημαντικό μονοπάτι, που δημιουργήθηκε από καθοδήγηση, έμπνευση και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του.
Έτσι μονάχα το ουσιαστικό, κατορθώνει να βρει και να αγκαλιάσει τον αποδέκτη του.
Εδώ! Πάνω σ΄ αυτήν τη μικρή και συγχρόνως μεγάλη σκηνή.
Συγχαρητήρια στον Δάσκαλο Δημήτρη Δερδενέ, που για μια ακόμα φορά “έχτισε γέφυρες” και στον μαθητή του Κώστα Παπαδημητρίου, που κατόρθωσε να τις διαβεί.
Νίκη Πανταζάτου
Διευθύντρια Ωδείου Θηβών
